Na het lezen van dit artikel was het meteen duidelijk: dit nostalgische bier moet ik ook gaan brouwen. Meteen daarna dacht ik dat dit gevoel wel zou overwaaien, maar een paar weken later zat het nog steeds in mijn hoofd. Dus: brouwen. Veel liters lijkt me niet nodig, dit bier is behoorlijk kruidig en het zal geen doordrinker worden is mijn gevoel. Een liter of 12 is mooi.
Oke, ’s avonds de pan op het vuur, dit keer kies ik voor een BIAB methode, omdat de batch nogal klein is. Dat werkt net even wat sneller omdat je sneller de bostel van het wort kunt scheiden. Mijn interpretatie van dit recept bevat nogal veel Münchener mout, wat veel eiwitten in het wort oplevert. Het uiteindelijke filteren en koelen via de platenkoeler ging wat moeizaam, waardoor er nogal wat eiwitten meegingen het gistvat in. Ik hoop dat dit geen negatieve invloed is op de vergisting. De brouwsessie zit erop, nu wachten tot de vergisting met de Safale S-04 gist is voltooid.
[twee weken later…]
De vergisting is klaar en het bier is inmiddels overgeheveld naar een schoon vat voor de nagisting lagering. Het bier ruikt zoals verwacht kruidig, maar niet tè. Ik verwacht dat dit bier gewoon even een aantal weken nodig heeft om alle smaken en geuren goed te laten ontwikkelen.
[weer een week later…]
Het bier is klaar om gebotteld te worden. Normaal gesproken pak ik hier mijn bottel/afvulapparaat de Enol-matic voor. Geweldig apparaat voor de luie bottelaar, maar doeltreffender bij grotere batches, vanaf 20 liter ongeveer. Het gebruik van de Enol-matic houdt namelijk wat meer schoonmaakwerk in. Dus we gaan old-skool bottelen met de hevelslang en een vulpijpje, dat was lang geleden dat ik op deze manier gebotteld heb.
Maar het resultaat is er, een volle krat plus een paar grote en kleinere losse flessen Thamersch Princessebier anno 1866! Nu komt de kunst van het wegzetten om de rijping de kans te geven. In de kelderkast er mee en over een week of 6 maar eens een proefflesje openmaken.
[een paar maanden later…]
Nou, het bier is niet geworden wat het in mijn ogen had moeten zijn. Het bier heeft inmiddels een paar maanden in mijn kelder gestaan. Van de smaak had ik veel meer verwacht, het is allemaal niet zo intens als ik bij het maken van het recept voor ogen had. Daarbij komt ook nog eens dat het schuim erg grof is, net als cola-schuim, en binnen een paar tellen helemaal weg is. Waarschijnlijk toch door al die eiwitten die het vergistingsvat mee ingingen. Mijn conclusie: niet lekker, niet mooi, bier mislukt.
Gelukkig was de batch niet al te groot en vind ik het niet erg om fouten te maken. Sterker nog, elk nadeel heeft zijn voordeel: ik ga er een lekkere home-made BBQ saus van maken.
